Dotknąć Indii !!!

Nasza pierwsza wyprawa plecakowa do Azji, która kusiła nas długo swoim urokiem, ludźmi i kulturą. Wybór pierwotnie padł na Nepal, jednak po wstępnym rozeznaniu wycieczka w Himalaje w styczniu nie była dobrym pomysłem. Szybko powstał plan na Indie północne i może w Himalaje się nie wybierzemy, ale wylądujemy u ich podnóża w Rishikesh'u. Przed wyjazdem wszystko zorganizowaliśmy sami, bilety pociągowe, nauki jogi, noclegi w aśramach oraz plan trasy. W czasie naszego pobytu i do czasu napisania pełnej relacji będziemy publikować zdjęcia na bieżąco.

Co mamy w planach:

New Dehli	tutaj kilka turystycznych miejsc, które trzeba zobaczyć. W planach Kutb Minar, Grobowiec Humajuna, Meczet Dżami Masdżid, Czerwony Fort, Brama Indii, Parlament Indii, Rashatrapati Bhavan – rezydencja prezydenta, Raj Ghat – miejsce kremacji Gandhiego na koniec kilka świątyń Świątynia Lotosu, Świątynia Laxminarayan oraz kilka starych dzielnic.
Rishikesh	zwany również światową stolicą jogi, gdzie mamy zamiar kilka dni pomieszkać w aśramach i praktykować jogę z mistrzami
Amritsar/Wagah	5 stycznia trafimy na święto Wyznawców Sikhizmu, miasto jest dla nich jak dla katolików Watykan, czy Mekka dla muzułmanów. Odwiedzimy również granicę z Pakistanem w Wagah i przyjrzymy się rytuałowi zamknięcie przejścia granicznego między dwoma atomowymi potęgami.
Varanasi	Kolejne święte miasto dla wyznawców hinduizmu, położne nad Gangesem. Najwięcej czasu poświęcimy na nabrzeże wzdłuż którego kilometrami ciągną się ghaty – szerokie schody i świątynie schodzące wprost do wody i wąskie uliczki starego miasta.
Khajuraho	Indyjskie koleje dowiozą nas też do tego małego miasteczka z miłym prowincjonalnym klimatem oraz kompleksem ciekawych świątyń. To tutaj zobaczymy śmiałe dekoracje rzeźbiarskie świątyni Lakszmany, z których wiele ma charakter erotyczny, nieraz bardzo śmiały...
Jhansi/Orchha	Ze stacji Jhansi dostaniemy się lokalnym transportem do oddalonej o około 20km małej miejscowości Orchha. Skrywa ona piękny kompleks opuszczonych świątyń malowniczo położonych nad rzeką Betwa.
Agra/Fatehpur Sikri	Wracamy do dużej aglomeracji i kolejnego punktu turystycznego na mapie Indii, a mianowicie Tadż Mahal, uznawanego za najpiękniejszy budynek na świecie. Jednak znajdziemy czas na oddaloną nieco od Agry dawną stolicę Mongołów Fatehpur Sikri z doskonale zachowanym zespołem architektonicznym, pałacami i wielkim meczetem.
Jaipur	Na koniec zostawiamy Radżastan, największy pod względem powierzchni stan Indii. Jaipur jest stolicą regionu i jednocześnie największym miastem stanu. Odnajdziemy Hawa Mahal – Pałacu Wiatrów, niesamowita pięciokondygnacyjna budowla powstała z czerwonego piaskowca, dom dam dworu maharadży. Następnie w uliczkach starego miasta odwiedzimy wielki, kolorowy, tętniący życiem bazar. To tutaj najlepiej zrobić zakupy, które kojarzą się z Indiami, Dżajpur słynie z wyrobów jubilerskich ze złota, srebrna i oczywiście kamieni szlachetnych po bardzo okazyjnych cenach.
Bikaner/Deshnoke Pustynia Thar	Kilka dni spędzimy w Bikanerze i jego okolicach. Odwiedzimy Świątynię Szczurów Karni-Mata oraz załapiemy się na Camel Festival, czyli Święto Wielbłądów, które corocznie odbywa się w Bikanerze. Zwierzęta ozdabiane są kolorowymi szatami i świecidełkami, zaplata się im grzywy oraz farbuje sierść, do tego wyścigi, parada wielbłądów muzyka i zabawa. Na koniec oddamy się w ramiona pustyni Thar nazywanej również Wielką Pustynią Indyjską, gdzie spędzimy chłodną noc pod gwiazdami podróżując karawaną z hinduskimi nomadami.

Do przejechania długich tras posłużą nam głównie pociągami, a na małych odcinkach będziemy chwytać się wszystkich możliwych form transportu.
4 osoby, 4 plecaki, ok 4000km i tylko 20dni na terenie Indii...

Oznaczenia toalet na lotnisku w New Dehli

Widok z dachu naszego hostelu

Na obiad Thali, czyli ryż basmati a do tego kilka sosików i wypiekany chlebek Naan

Ruszamy w miasto

Zobaczcie jak wygląda dystrybucja prądu - horror elektryków

Na każdym rogu złapiemy rikszę, która jest podstawowym środkiem transportu na niewielkich odległościach

Meczet Dżami Masadżi, nasza pierwsza atrakcja w stolicy Indii, na placu modlitewnym może pomieścić 25tyś. osób

No i rikszą ruszamy pod bramy Czerwonego Fortu, oddalonego od meczetu o jakieś 10min marszu

Brama Red Fort, niestety już w środku zastał nas mrok i ciężko było już zrobić dobre zdjęcie

Noworoczna parada na ulicach miasta, do której też się przyłączyliśmy

Nowy Rok na ulicach miasta

Mój ulubiony rodzaj taksówki, wygląda nieco jak nasza polska syrena

Na śniadanko, świeżo wysmażone "kwiatki" ze słodkiego ciasta:)

Ruszamy do Rishikeshu...

W drodze na dworzec mijamy ciągle niekończący się targ, buddy, słonie, figurki Sziwy na każdym kroku

Pierwsze zetknięcie z indyjskimi kolejami - bardzo pozytywne - pociąg rusza na czas, jest wygodnie, tutaj wnętrze klasy CC

Na wagonie wreszcie możemy poznać odpowiedniki naszych danych osobowych pisane po hindusku:)

Po 4godz. jesteśmy w stolicy jogi i trafiamy do bram aśramu Omkarananda z głębokim przesłaniem dla wszystkich

Na schodach Ghaty krótko studiujemy przewodnik i ruszamy zwiedzić miasto

Idziemy wzdłuż Gangesu do pierwszego mostu wiszącego, a przy rzece dużo się dzieje

Po kilku krokach naszym oczom ukazuje się most Ram Jhula o rozpiętości 140m, wiszący prawie 20m nad Gangą

Most powstał w 1986r. i jest jednym z dwóch mostów wiszących łączący brzegi i mieszkańców Rishikesh

Zwierzęta również korzystają z tej formy przemieszczania się

Spacerując mostem idealnie można podziwiać schody Ghat biegnące do rzeki

Jedyna plaża miejska

Małe handlarki ozdobnymi lampkami, które puszcza się na rzekę

Mały koszyczek z liścia zdobią kwiaty, a w środku znajduje się podpałka, w praktyce wszystko się spala

Kupujemy nasze pierwsze Tulsi, naszyjniki z koralików wiązanych na sznurze

Mijamy kilkanaście aśramów i domów yogi, których bramy pokrywają symbole om i swastyką, powszechny w Azji symbol szczęśliwości i pomyślności

Piękna panorama na Ganges i północną część miasta

Spotkani Indusi chętnie pozują do zdjęć i często proszą o fotografię, nikomu nie odmawiamy

Po pół godzinie malowniczego spaceru nad Gangesem docieramy do drugiej części miasta

Jest tu kilka ciekawych, opuszczonych aśramów

Przed wejściem na drugi most Lakshman Jhula podziwiamy ciekawą fontannę

13to piętrowa świątynia Tryambakeshwar

Na każdej z kondygnacji znajdziemy posągi w małych kapliczkach

Widok z drugiego mostu w górę rzeki, źródło Gangesu leży około 200km dalej w Himalajach

Most upodobały sobie małpki, które zawsze dostają coś do jedzenia

Widok na most i wszystkie piętra świątyni na drugim brzegu

Odwiedzamy jeszcze kilka innych świątyń

Jeden z naszych przewodników chętnie odpowiada na nasze wszystkie pytania i pokazuje jak pozować do zdjęć

Z jego bratem, który jest swami przechodzimy rytuał, który kończy się naznaczeniem naszego czoła

Znajduje się tutaj kilkadziesiąt posągów, które przedstawiają siostry, przy każdym słyszymy different, very different, co oznacza są różne, bardzo różne

Położenia i widoków z tarasów tego miejsca można tylko pozazdrościć

Każda taka cela kryje inną figurkę

Po takim ekspresowym zwiedzaniu mamy kompletny mętlik w głowach, ale czarna siostra ma coś wspólnego z nocą:)

Żegnamy się ze świątynią dotykając kamienia i uderzając we wszystkie dzwony nad naszymi głowami

W nocy bierzemy jeszcze udział w obrzędach Ganga Aarti

Czas na klika pamiątek

Uliczny artysta znaków na czole i jego portfolio

Korzystamy też z drobnych usług jak czyszczenie obuwia, które są tutaj codziennością

Breloczek z Ganesą

Na popołudnie wracamy nad Ganges

Oczywiście w klika sekund mamy wokół siebie mnóstwo ciekawych nas dzieciaków

Wszystkie sprzedają nad rzeką ręcznie robione znicze i szybko się zaprzyjaźniają

Przemek też ma swoich wielbicieli

Świętych krów też nie zabrakło

Zaczynamy naukę grania w Piotrusia

Kilka talii zabraliśmy z Polski i wszyscy szybko złapali o co chodzi, zabawy było prawie do zachodu słońca

Pierwsze zderzenie z pociągiem nocnym (First Class), czyli przedział z czterema łóżkami, od 22giej do 7:30 czeka nas przejazd do Amritsar

Niestety nikt się nie wyspał, dużo szumu i mijające pociągi skutecznie nas budziły

Poranek w Amritsar i kolejni sprzedawcy chcący nam coś zaoferować po okazyjnych cenach

Przy krótkiej przerwie i odpoczynku na schodach każdy chciał mieć zdjęcie z dziewczynami

Ulice wiele nie różniły się od bazarów w New Dehli

Kobiety same siadały, a mężowie robili zdjęcia telefonami, ja też korzystałem z okazji

Na gęsto zatłoczonych ulicach szukamy tuk-tuka, który zabierze nas na granicę z Pakistanem

Po kilku nieudanych próbach wymuszeń znajdujemy odpowiedniego kierowcę

Długie kolejki ciężarówek czekających na odprawę celną

Docieramy na granicę, gdzie odbywa się rytuał opuszczenia flagi połączony z wielkim show robionym przez żołnierzy

Niestety docieramy zbyt późno, aby zająć ciekawe miejsca, bo ludzi jest cała masa i obserwujemy wszystko z daleka

Kolejny dzień w Amritsar, dzisiaj odwiedzamy świątynię Szików, gdzie odbywa się święto, popołudniem zajrzymy ponownie na granicę z Pakistanem, bo nie możemy się pogodzić, że ostatnim razem za późno tam byliśmy. Wieczorem ponowna wizyta w świątyni.

Zdjęcia publikujemy bez dodatkowego komentarza, bo nie ma za bardzo na to czasu:)

Gołębi skwerek

Pierwszy dziedziniec Złotej Świątyni

Obowiązuje bezwzględne nakrycie głowy i gołe nogi, buty zostawia się w specjalnie przygotowanych szatniach

W tle w wierzy zegarowej mieści się muzeum

Stajemy w kolejce do Złotej Świątyni na środku świętego jeziora, można tu obejrzeć Świętą Księgę Szików

Dobre pół godziny trzeba odstać, kobiety mają osobną kolejkę, a że jest ich mniej, to idzie im to szybciej

W miarę posuwania się w kierunku środka jeziora obserwujemy zabudowę ścian otaczających cały kompleks

W świątyni kobiety i mężczyźni przebywają już wspólnie, na dachu można robić zdjęciach, w środku nie za bardzo

Z tarasu na szczycie można przyjrzeć się całości, jezioro ma kształt prawie idealnego kwadratu 148x152m

Ukradkiem próbujemy robić kilka zdjęć na niższych kondygnacjach

Jeden z młodych Szików pokazuje nam aplikację Szik Wallet, która zawiera tłumaczenie Świętej Księgi na j.angielski

Dominuje biały marmur i złoto, mówi się, że do budowy okrągłych kopuł i zdobień zużyto prawie 750kg tego kruszcu

Druga wyprawa na granicę z Pakistanem

Tym razem jesteśmy godzinę wcześniej i udaje nam się zająć dobre miejsca

Na uwagę zasługuje bogato zdobiony mundur strażników celnych

Rozpoczyna się niepowtarzalny ponad pół godzinny spektakl uroczystego zamykania granicy

Wszyscy podrywają się z krzeseł, są okrzyki z hasłami wychwalającymi Indie i co chwilę gromkie brawa dla mundurowych

Strona indyjska i pakistańska przekrzykują się nawzajem, oj jest dużo emocji

Metalowa barama trzaska z hukiem, dowódcy mierzą się wzrokiem i robią coraz to inne kombinacje ruchów, które mają wyprowadzić drugą stronę z równowagi. Oba kraje mają napięte stosunki, co daje się odczuć podczas całego show.

Po wszystkim panowie łatwo dają się namówić na pozowanie do zdjęć

Wracamy na parking i również jesteśmy celem tematu na zdjęcie. Dla Indusów, to duża atrakcja takie zdjęcie z białym, szczególnie dla ludzi z prowincji.

Granica na czas zamknięcia zamienia się w wielki bazar, jest popcorn, są sprzedawcy flag, czy osoby, które namalują nam flagę na policzku, wszystko ku chwale Indii.

Opuszczanie granicy wygląda jak powrót z piłkarskiego stadionu, codziennie to wydarzenia przyciąga rzeszę fanów.

Wracamy po zmroku do miasta i jeszcze przed zamknięciem Złotej Świątyni mkniemy zobaczyć jej urok

Na większości murów są wypisane dotację i nazwy rodów, które je wpłaciły. Można wyczytać dokładną kwotę i datę, z moich krótkich obserwacji wynikło, że nie są to małe sumy.

Świątynia prezentuje się niesamowicie i pięknie świeci nad nią księżyc

Świętą księgę przenosi się po moście codziennie o 4:30 rano i chowa około 22giej, obu wydarzeniom towarzyszy procesja przez most.

O 5 rano zjawiamy się na dworcu by zająć miejsce w pociągu, ruszamy do kolejnego świętego miasta, a mianowicie Varanasi

Jest to nasz najdłuższy przejazd pociągiem, bo prawie 20godz. jest czas na czytanie, granie w kości i karty, czy przeglądanie zdjęć.

Klasą 2A podróżuje się bardzo wygodnie, jest dużo ciszej niż w First Class, która mimo nazwy nie jest najwyższym standardem indyjskich wagonów.

W Varanasi jesteśmy o 1 w nocy, więc docieramy do hostelu i kładziemy się spać, poranek to już zwiedzanie miasta

Stolarze poprosili o fotografię ich zakładu

Zwiedzamy największy uniwersytet w Indiach i miłą okazją jest rzucić okiem na odbywające się właśnie mistrzostwa boksu między wydziałami uczelni

Wstęp wolny, a na dwóch ringach zmagania i kobiet i mężczyzn

Budynki uniwersytetu pięknie zdobione i oczywiście w pełni trwa semestr zimowy

Sala laboratoryjna wydziału chemii

Jeden z wykładowców

Chyba sesja tuż tuż

Niedaleko uniwersytetu jest wysoka świątynia Wisznu

Tutaj spotkamy głownie studentów, którzy o swoje pomyśle egzaminy mogą się tutaj pomodlić

Wnętrze skromne, wykończone marmurem z rzędami kolumn

Powrót tuk-tukiem

Porzucona ciężarówka, takie "zabytki motoryzacji" znaleźć można na każdym kroku

Po obiadzie ruszamy wzdłuż Gangesu na wieczorny rytuał Aarti, mamy około 4km spaceru wzdłuż brzegu

Nad rzeką podobnie jak w Rishikesh spotkamy młodych handlarzy podpalanymi stroikami

Za drobną opłatą można pogłaskać boa, oczywiście datki idą na jedzenie dla płaza

Graffiti

Idziemy na północ, mijamy m.in. 5 ważnych ghat, w których kąpiele zmywają grzechy

Spacer zajmuje nam czas do zachodu słońca

Alternatywą dla zmęczonych nóg może być rejs łódką

Docieramy do największej i głównej ghaty Dasaswamedh, gdzie trwają już przygotowanie do wieczornego obrzędu

Sympatyczny uśmiech od swamiego, człowieka, który wyzbywa się wszelkich pragnień i żyje skromnie medytując, praktykując jogę w zgodzie z naturą i w harmonii z umysłem

Rytuał Aarti wywodzi się od starożytnej wedyjskiej koncepcji ceremonii ognia lub "homa". Tradycyjnie Aarti wykonywane jest na zakończenie każdego dnia.

Jest to cykl wykonywania okrężnych ruchów w kierunku ruchu wskazówek zegara, zawsze prawą ręką.

Wszystkiemu towarzyszy śpiewanie mantr oraz nieustający dźwięk dzwoneczków

Na koniec każdy może podejść do ołtarza, położyć ręcę nad ogniem świec i przesunąc dłońmi po oczach i głowie w celu otrzymania błogosławieństwa

Całość kończy się wspólnym śpiewaniem twarzą zwróconą do rzeki

Na wieczornej ceremonii poznajemy sympatycznego swami, który zaprosił nas do siebie do domu, a kolejnego dnia na wspólne ćwiczenie yogi, medytacji. Spędzamy z nim całe przedpołudnie, aż do naszego wyjazdu z miasta. Było to niesamowite duchowe przeżycie.

Kolejnym nocnym pociągiem docieramy do następnego punktu naszej wyprawy, a mianowicie do kompleksu świątyń w Khajuraho

W grupie świątyń znajduje się Laxmana Temple nazywana również Świątynią Kamasutry

Jako pierwsi kupujemy bilety krótko po 7 rano i wraz z otwarciem bram zaczynamy zwiedzanie

Ściany budowli powalają ilością detali i jakością ich wykonania

Rzeźby przedstawiają sceny z życia dworu, polowań, a także i orgii

Oczy dostają pomieszania zmysłów, nie wiadomo na czym skupić swoją uwagę

Każda świątynia ma swojego opiekuna, który chętnie (za drobną opłatą) zwróci nam uwagę na ciekawe detale

A to jeden z nich, z reguły wszystkie słonie są zwrócone prosto, ale twórcy wprowadzili kilka sztuk, które ukradkiem podpatrują "baraszkującą" parę

Jedna z dłuższych mantr wyryta sanskrytem w kamieniu na korytarzu świątyni

Wnętrze skrywa kolejne nieco większe posągi

Mimo upływu czasu większość szczegółów jest świetnie zachowana

Całość kompleksu liczy kilka świątyń rozrzuconych w odległości 1-2km

Ściany są świetnie zachowane, bo kilkadziesiąt lat temu ten teren porastała dżungla i najazdy wojsk Mongołów nie zdołały odkryć tego miejsca i go zniszczyć

Święta krowa

Śniadanie na balkonie restauracji Maharadża, Maharadża Przemek zaprasza

Zmieniamy plany i zamieniamy pociąg na auto i przy dobrej cenie postanawiamy dojechać do Orchhy z jednym z lokalnych kierowców

Jazda samochodem należy do sportów ekstremalnych, trzeba uzbroić się w dużo odwagi, bo fantazja kierowców nie zna granic

Po 4godz. jazdy powoli docieramy do celu

Autostopowiczka

Docieramy do małego miasteczka Orchha słynącego z ogromnego pałacu i fortu oraz licznych opuszczonych świątyń nad brzegiem płynącej tu rzeki Betwa

Po znalezieniu hostelu nasze kroki kierujemy na most, który prowadzi do fortu

Ciekawe drzwi z kolcami odpierające ataki

Jest późne popołudnie, więc udaje nam się wejść za dużo poniżej połowę normalnej ceny

Fort można zwiedzać tylko z zewnątrz natomiast do pałacu można wchodzić do środka

Dziedziniec z basenem i czterema oczkami wodnymi

Widok z pierwszego poziomu balkonów

Zachodzące, czerwone słońce na horyzoncie

Jesteśmy praktycznie ostatnimi odwiedzającymi dzisiaj

Pałac jest ogromny z licznymi wieżyczkami, kopułami, balkonikami, tarasami

Zdjęcie na balkonie

W oddali widać wiele opuszczonych świątyń, do których wybieramy się kolejnego dnia

Krótkie studiowanie przewodnika

Wracamy na kolacje na ulice miasteczka

Opuszczona świątynia blisko głównego placu targowego

Zwróćcie uwagę na małpy, których wszędzie pełno

To by było tyle na dzisiaj

Nasz poranek w Orchha i poszukiwania opuszczonych świątyń nad rzeką.

Około 1,5km za miasteczkiem idąc wzdłuż rzeki natrafiamy na opuszczone świątynie

Można tutaj dowolnie zwiedzać te stare budowle, które niszczeją w oczach

Niestety nie wszystkie obiekty doczekały się renowacji lub opieki konserwatorów zabytków

Nie opodal jest też kompleks 6ciu świątyń objętych ochroną i pracami konserwatorskimi

Widok z jednego z tarasów, warto zabrać czołówkę, bo w korytarzach jest ciemno

Za drobną opłatą strażnik wpuszcza nas do środka

Pracownicy porządkujący trawniki

Po obiadzie przejazd do Agry, najniższa klasa rezerwacji

Na wieczór docieramy do Agry, a rano ruszamy do kolejki na Tadż Mahal

Za bramą wejściową widać już charakterystyczne białe kopuły

Pałac w pełnej okazałości

Radość wzbija nas w powietrze

Na tyłach obiektu można podziwiać jego piękne położenie nad rzeką

Nad każdym wejściem cytaty z Koranu

Ruszamy do kolejnej atrakcji, opuszczonej stolicy Wielkich Mongołów z XVIw.

Wiewióreczka zwabiona ziarnami soczewicy

Sałatka owocowa u lokalnego sprzedawcy

W hostelu nieoczekiwanie świętujemy urodziny pani domu

Nie obyło się bez zaśpiewania przez nas "sto lat" po polsku:)

Zwyczaj dzielenia się solenizanta ciastem z ręki ze wszystkimi gośćmi

Mama z córką

14.01.2014

Z Agry kierujemy się porannym pociągiem do Jaipuru, stolicy handlu i regionu Radżastanu. Niestety pociąg, który miał odjechać o 7:30 startuje dopiero 3godz. później, a my zjadamy śniadanie na peronie.

Wczesna pobudka szybko dała się we znaki i pociąg uśpił prawie wszystkich

Jeszcze kilka długich przejazdów pociągiem i nauczę Przemka w pełni układać kostkę Rubika

Popołudniem znajdujemy nasz hotel w Jaipurze z iście królewskim powitaniem, byliśmy obsypani kwiatami, dostaliśmy naszyjniki z kwiatów oraz zimne banana lassi do wypicia

Widok z tarasu i pozdrowienia od sąsiadów z dachów obok

Ruszamy w poszukiwaniu czegoś do zjedzenia na kolację

Nie obyło się też bez pierwszych drobnych zakupów

Halinka rozpoczyna poszukiwanie sari

Dla siebie sprawdzam tradycyjnie zdobione wyszyciami koszule

Wybór padł błękit z beżem i zaczęło się upinanie tkaniny

Wyroby skórzane

Docieramy też do Pałacu Wiatrów, który w nocy prezentuje się bardzo okazale

Kolejnego dnia przed obiadem zwiedzamy zabytki Jaipuru

Bazar pod pałacem

Coś słodkiego na drugie śniadanie

Część kompleksu jest w remoncie, ale za to można zaobserwować bardzo ciekawe rusztowanie z bambusów

Kompleks pałacowy otwiera obserwatorium z licznymi budowlami, które to są przyrządami astronomicznymi, które jak na tamte czasy były bardzo zaawansowane i mogą z powodzeniem być używane i dzisiaj, jednak stanowią muzeum.

Zegar słoneczny - sprawdziliśmy i idealnie pokazywał czas lokalny

Dziedziniec Pałacu Wiatrów

W oddali widać wieżę królewskiego obserwatorium

Po zabytkach ruszamy na targ miejski

Sesja z dziećmi wracającymi ze szkoły

Jaipur słynie ze świetnych cen wyrobów z kaszmiru, złota czy srebra

Nad głową sprzedawcy wachlarze z banknotów, popularny prezent ślubny

Popołudniem zostajemy zaproszeni do domu mieszkańców Jaipuru, przypadkiem na ulicy wypatruje nas sympatyczna dziewczyna i po krótkiej rozmowie jesteśmy już gośćmi jej i jej rodziców

Dwie siostry i my, młodsza z rodzeństwa, skrajnie z lewej chce zostać programistką

Zdjęcie z wujkiem

Opuszczamy Bikaner krótko po 22giej i nocnym pociągiem kierujemy się do ostatniego miasta na naszej liście atrakcji, a mianowicie do Bikaneru.

Na pierwszy dzień w Bikanerze zaplanowaliśmy odwiedziny w Świątyni Szczurów oddalonej o około 30km od miasta

Ciągle nie możemy przyzwyczaić się do stylu jazdy, widok ciężarówki na naszym pasie i poczucie, że siedzimy w małym tuk-tuku to nic przyjemnego

Wejście do Karni Maty, czyli Świątyni Szczura

Zawsze mamy ze sobą trochę prażonej soczewicy na przekąskę, którą "częstujemy" gryzonie

W świątyni należy zdjąć buty i poruszać się na boso bądź w skarpetkach

Szczurki mają tutaj jak w raju

Trzeba uważać pod nogi, a i same zwierzątka lubią "podszczypywać" odwiedzających

Przy misce z wodą biały szczur, podobno jego wypatrzenie przynosi szczęście i nie codziennie można go spotkać

Szczury upodobały sobie ogrodzenie

Rodzeństwo zażyczyło sobie zdjęcia

Po wyjściu próbujemy soku z trzciny cukrowej

Mechaniczna prasa wyciska soki, a po łodygach zostają tylko wióry

Mętny, ciemno zielony napój ląduje w szklance, w smaku bardzo smaczny i słodki

Późnym popołudniem powrót do Bikaneru

Na wieczór spacerujemy po mieście po zmroku

16.01.2014

Festiwal wielbłądów rozpoczyna się popołudniem, więc po śniadaniu wybieramy się do kompleksu grobowców, w którym pogrzebani zostali władcy Bikaneru. Jest ich tutaj ponad 360, a rządzący Bikanerem Maharadże są pochowani z całymi rodzinami.

Małe wydrążone nagrobki to dzieci, na szczycie wlewa się mleko i ofiarowuje słodycze

Jedne z najstarszych malowideł typowych dla Radżastanu

Wracamy do miasta by jeszcze przed festiwalem pokręcić się po bazarach

Główna brama na stadion z odbywającym się na nim festiwalem i wysypane logo z kolorowych piasków

Pięknie wygolone wielbłądy

Na okres festiwalu do Bikaneru zjeżdża bardzo dużo ludzi z prowincji, którzy sami podchodzą by uścisnąć rękę turystom i proszą o zdjęcie

Kolejny przykład dużej pracy włożonej w przygotowanie wielbłąda na festiwal

Indyjscy Nomadzi oblegani do fotografii

Wieczorny program, to głównie tańce i muzyka

Coś podobnego do naszego polskiego Lajkonika

Kolejny dzień rezerwujemy sobie na pustynię Thar z dala od zgiełku i ludzi. Wraz z poznanym pierwszego dnia Dilipem umawiamy całą wycieczkę po lokalnych wioskach z finałem na wydmach.

Wizyta w małej lokalnej szkole

Odwiedziny u lokalnego wytwórcy naczyń z gliny

Porzucamy asfalty na rzecz piaszczystych szutrów

Yoga na wydmach

Nasza obecność wzbudza zainteresowanie chłopca, który mieszkał niedaleko, na piasku tłumaczymy sobie parę rzeczy

Dilip z przewodnikiem zajmuje się posiłkiem

Kolejne odwiedziny z pobliskiej wioski

Nauka gry w Piotrusia

Kobieta zawsze rozumie kobietę, Monika z Halinką szybko wynegocjowały hennę na dłonie

Antylopy na drodze w oddali

Cały dzień kończymy ogniskiem i obserwacją gwiazd

To wszystko ze zdjęć "na bieżąco", pełna relacja w marcu. Jutro ostatni dzień festiwalu po którym ruszamy nocnym pociągiem do New Dehli, tam czeka nas już tylko wylot do Europy...